د ی گ ر ا ن
اصلا برای ما مهم نیست که دیگران در مورد
رفتار، عقاید، افکار، ظاهر و باطن ما چه فکری میکنند؛
همونطور که برای ما مهم نیست همین دیگران
چه افکار، عقاید، ظاهر و رفتاری دارند.
اونچه که مهم ه اینه که بدونیم؛
تو این دو روزه زندگی دنبال این نباشیم که تضادها رو پیدا و
آشوب به پا کنیم؛ بلکه دنبال پیدا و پررنگتر کردن
اشتراکها و خندیدن با اونها باشیم.
به دنبال این باشیم که از هم تاثیر مثبت بگیریم،
حالا میخواد این «هم» بیدین، عارف یا عابد باشه.
یا اینطور بگم که: بر روی هم تاثیر مثبت بذاریم...
پ.ن: اول میخواستم بجای «ما» بگم «من»، بعد دیدم شاید
یک نفر با این نظر موافق باشه. در اون صورت دیگه «من»
معنا پیدا نمیکنه و باید گفت «ما».
پ.ن2: این دیگران کیاند واقعا؟
توجه: این متن به دلایل نامعلومی که هنوز مشخص نشده، مجدد و حفظی نوشته شده
اگه با متن اولیه تفاوتی داره بخاطر همین ه. چون حافظه ام اصلا یاری نمیکرد که چی
نوشته بودم ((: به محض اینکه کسی مسئولیت این عمل مخربانه رو برعهده گرفت نامش
رو فاش میکنم D:
هر فردی در قبال عقاید خودش