...؛

در دلم غوغایی به پاست که بودنش بر نبودنش ارجح‌تر است؛

اگـر نتوانم در این سـال تحصیلی، حـداقل 5بچـه جغـله را به نمـاز علاقمـند کـنم، به درد لای جـرز دیوار کـه هیـچ؛

به درد پا دری هم نمی‌خورم! بچه جغله‌هایی که در سفر به مشهد مقدس، تعداد ستاره‌های هتل استقرارشان، 

بر تعـداد روزهـای حضـور در فضـای روحـانی این شـهـر برتری دارد! برای والدینشـان و نوع تربیتشان شرمـنده‌ام 

و خـدا را شاکـرم که در این فضای خفه و ترسناک بزرگ نشده‌ام...

باشد که حداقل شرمنده چادری که به سر می‌کنم و تربیت خانواده‌ام نشوم.